Το θα και το να του θανάτου (απόσπασμα)

Έτσι λοιπόν χωρέσανε στα μάτια σου τόσες κοινές ασήμαντες εικόνες.

Ποιος θα ’χει χρόνο κάποτε να βυθιστεί στη λίμνη μιας ανάμνησης;

Η αιωνιότητα κρατάει τόσο λίγο..

Όμως, δε γίνεται, θα υπάρχει κάπου μια μικρή δικαιοσύνη να εξηγεί

με ποιες προθέσεις φεύγει ένας άνθρωπος,

με πόσα θα και πόσα να που ψιθυρίζει ο θάνατος.

Σβήνει ασυλλόγιστα ολόκληρη ζωή.

Αφού το ξέρεις, ένα μόλις δευτερόλεπτο αρκεί

ν’ αλλάξουν τώρα δυο φτερά τη ρότα τους.

Και, μην ακούς, τα δευτερόλεπτα πληρώνονται ακριβά.

Γι’ αυτό κι ο άνθρωπος εκείνος φεύγει απένταρος,

με τον πνιγμένο ρόγχο ενός κυνηγημένου.

Λεπτά χρειάστηκε λεπτά.

Χιλιάδες δευτερόλεπτα

για ν’ αγοράσει τι; ασήμαντες εικόνες.

Μα πώς μπορεί να ξεχρεώσει τώρα πού να δανειστεί;

Πόσες εικόνες να πουλήσει απ’ την ανάμνηση;

Μια δυναστεία εικόνες παλιωμένες

γεννοβολάνε τα λεπτά κι ο τόκος βγαίνει αβάσταχτος –

Κανείς λοιπόν δεν έχει να πληρώσει;

 (Αντώνης Φωστιέρης)
Πηγή:29^ο Συμπόσιο Ποίησης, Πάτρα Ιούλιος 2009