Ανοίξτε όλες τις πόρτες!
Σπάστε τα τζάμια στα παράθυρα!
Βγάλτε τους σύρτες από την κλειδωμένη ζωή!
Το κλείσιμο σημαίνει ανοιχτός να είσαι,
χωρίς πόρτες που θυμούνται.
Το σταμάτημα σημαίνει το λευκό της συνέχειας όνομα,
Το τέλος πάντα σημαίνει αυτό το αφηρημένο και εφήμερο κάτι,
που χαίρεται όλες τις ώρες που περνάς μαζί του!
Εγώ θέλω να αναπνέω!
Χωρίστε το βάρος απ’ το
σώμα μου!
Αλλάξτε την ψυχή με αφηρημένα φτερά δεμένα στο τίποτα!
Όχι φτερά, το τεράστιο μοναδικό φτερό της πτήσης!
Όταν πετάω σημαίνει πετάω.
Και σώμα δεν υπάρχει την ψυχή να σταματήσει στη φυγή της!
Το εγώ είναι η ζεστασιά των ζωντανών πραγμάτων,
ο πυρετός του χυμού των δένδρων, των κυμάτων ο ρυθμός.
Το δίλημμά του είναι ν’ αφήσει το Είναι να είναι!
Σύνορα στο τίποτα!
Στο τίποτα διαιρέσεις!
Είναι εγώ!
(Fernando António Nogueira de Seabra Pessôa)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
το σχόλιο μου