Ένα πρωινό με την Μέριλιν

Η γλυκιά Μέριλιν πίσω από το θρύλο

Αύγουστος του 1960. Κονέκτικατ Αμερική. Είναι 10 η ώρα πρωί Σαββάτου και ετοιμάζεσαι να πας στο διπλανό σπίτι, στη φίλη σου τη Μέρι. Σε είχε πάρει από χτες τηλέφωνο και σου είχε πει ότι έφτασαν μαζί με τον άντρα της, τον Άρθουρ για το σαββατοκύριακο και θα χαιρόταν πολύ να περνούσατε το Σάββατο μαζί. Και συ όμως την είχες πεθυμήσει πολύ. Είχες να την δεις πολύ καιρό γιατί το τελευταίο διάστημα ήταν πολύ απασχολημένη. Γύριζε μια πολύ μεγάλη ταινία, να δεις πώς σου την είχε πει… α ναι, ο τίτλος ήταν «Μερικοί το προτιμούν καυτό» για την οποία πίστευε ότι θα πάει πολύ καλά. Η γλυκιά η Μέρι πόσο χαρούμενη ήταν όταν έπαιζε… Μέρι δηλαδή για σένα, για όλους τους υπόλοιπους Μέριλιν. Μέριλιν Μονρόε, το λαμπερό σύμβολο του κινηματογράφου και του σεξ. Για σένα όμως θα είναι πάντα η γλυκιά Μέρι, η φίλη της διπλανής πόρτας. 

Όταν χτύπησες την πόρτα ήταν 10.30 το πρωί. Ήρθε η ίδια και σου άνοιξε με ένα πλατύ χαμόγελο και μια μεγάλη αγκαλιά. «Μου έλειψες», σου είπε, «έλα μέσα, ετοιμάζω πρωινό για τον Άρθουρ. Λείπει ο μάγειρας και ξέρεις, δε μου αρέσει ο άντρας να φτιάχνει μόνος του πρωινό, είμαι παλαιών αρχών και ας μη μου φαίνεται!», αυτοσαρκάστηκε. Η Μέριλιν είχε αυτογνωσία και είχε καταφέρει να απενοχοποιήσει όλο αυτόν τον πρόστυχο σάλο γύρω από το όνομά της. Μια φορά σου είχε δώσει και τη δική της εξήγηση: «Ο κόσμος έχει την συνήθεια να με κοιτάζει λες και είμαι κάποιο είδος καθρέφτη αντί για ένα άτομο. Δεν βλέπουν εμένα, αλλά βλέπουν τις ίδιες τις άσεμνες σκέψεις τους, και μετά κρύβονται κάτω από ένα ψεύτικο προσωπείο και αποκαλούν εμένα άσεμνη.» Για αυτό την αγαπούσες την Μέριλιν, γιατί πίσω από την λάμψη και το φανταχτερό πρόσωπο κρυβόταν μια γυναίκα με συνείδηση και εξυπνάδα.

Την ακολούθησες στην κουζίνα του σπιτιού της, που όσο περίεργο και αν φαίνεται η Μέριλιν πραγματικά έμοιαζε ακόμα και εκεί να είναι βασίλισσα, σέξι μεν, βασίλισσα δε. Έφτιαχνε το πρωινό και τραγουδούσε: 
«Yes, my heart belongs to Daddy 
So I simply couldn't be bad 
Yes, my heart belongs to Daddy 
Da, Da, Da, Da, Da, Da, Da, Da, DAAAAD».

«Είναι ένα από τα τραγούδια που λέω στην καινούρια μου ταινία, μου φτιάχνει τόσο τη διάθεση». Αφού τελείωσε από την κουζίνα σε οδήγησε στην κρεβατοκάμαρά της για να διαλέξετε μαζί ρούχα, είχε σκοπό να πάτε βόλτα για να ψωνίσει τα υλικά για τις ταλιατέλες που θα έφτιαχνε για βραδινό. Ήθελε να ντυθεί απλά και άνετα για αυτό διάλεξε μια μαρινιέρα για μπλούζα και ένα κόκκινο παντελόνι. Ακόμα και με αυτά όμως έμοιαζε τόσο ξεχωριστή. Μετά ήρθε η ώρα του μακιγιάζ. «Οι γυναίκες διαθέτουν δυο φοβερά όπλα: το μακιγιάζ και τα δάκρυα. Ευτυχώς για τους άντρες, δεν μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν ταυτοχρόνως», σου είπε και αφού βάφτηκε η ίδια, σε έβαψε και σένα, σου πέρασε ένα μαντήλι στα μαλλιά και σε τράβηξε γελώντας έξω από την πόρτα, έτοιμες να κατακτήσετε τα πλήθη- όπως άλλωστε συνήθιζε η ίδια να κάνει σε κάθε της εμφάνιση.

Στο δρόμο καθώς προχωρούσατε ένιωθες παράξενα. Έβλεπες όλους τους άντρες να κοιτάνε με γουρλωμένα μάτια. Αυτοκίνητα σταματούσαν, κεφάλια γύριζαν, σφυρίγματα, αναστεναγμοί και επιδοκιμασίες θαυμασμού ακούγονταν από κάθε μεριά. Τα αδηφάγα αντρικά βλέμματα έμοιαζαν να τη γδύνουν, ερωτικά και παθιασμένα κύματα σε κατέβαλαν από παντού. Και η Μέριλιν το απολάμβανε και κουνούσε τους γοφούς λίγο περισσότερο και ανέμιζε τα χρυσά μπουκλάκια των μαλλιών της όλο χάρη και σκόρπιζε το όμορφο χαμόγελό της στους αναρίθμητους θαυμαστές της. Όχι, δεν ήταν πρόστυχη, δεν έδινε δικαίωμα σε κανέναν. Άλλωστε αγαπούσε πολύ τον άντρα της, τον Άρθουρ Μίλερ και του ήταν απόλυτα πιστή. Απλά της άρεζε να αρέσει, το είχε ανάγκη. Είχε μια περίεργη ανασφάλεια, ήθελε να την αποδέχονται όλοι. Ίσως να έφταιγε το γεγονός ότι από μικρή την απέρριψαν οι γονείς της και την άφησαν να μεγαλώνει με θετές οικογένειες, που και αυτές την απέρριψαν με τον τρόπο τους. Χρειάζονταν την επιβεβαίωση από τους άλλους αν και πλέον δεν της έφτανε να την θαυμάζουν μόνο εξωτερικά, αναζητούσε και κάτι βαθύτερο, πιο ουσιαστικό.

Γυρίσατε στο σπίτι, σου έφτιαξε καφέ και κάθισε να ακούσει τα νέα σου. Της είπες εν τάχει τα δικά σου και μετά της ζήτησες να σου πει αυτή πώς είναι. Όση ώρα σου μιλούσε την παρατηρούσες. Αυτό το κορίτσι δεν είχε τίποτα το πρόστυχο αλλά είχε κάτι το πολύ λαμπερό, το πολύ όμορφο, το πολύ εκθαμβωτικό και ιδιαίτερο, που γοήτευε τους πάντες. Και ενώ περίμενες να σου πει βιώνει την πλήρη επιτυχία της ζωής, σου έλεγε σεμνά ότι ελπίζει να γίνει καλύτερη και πιο ευτυχισμένη στη δουλειά και στη ζωή της. «Το να είσαι σύμβολο του σεξ είναι βαρύ φορτίο, ειδικά όταν είσαι κουρασμένη, πληγωμένη και μπερδεμένη» σου είπε στο τέλος της κουβέντας προβληματισμένη. Δεν μπορούσες τότε να φανταστείς την αλήθεια του λόγου της, ούτε να προβλέψεις το θλιβερό τέλος αυτού του συμβόλου, που οι άλλοι το αποκαλούσαν Μέριλιν και συ γλυκιά Μέρι.