Έντιμοι Στοχασμοί για Σκέψη F.W.N.

Σύμφωνα με την βαθυστόχαστη σκέψη ενός απ΄ τους μεγαλύτερους δασκάλους μας, του Τσαρλς Φορτ, πίσω από όλα τα πράγματα και τα φαινόμενα κρύβεται ένα ανείπωτο σύνολο, μια μυστική ενότητα που δεσπόζει παντού. Άρα η πολιτισμένη σκέψη του 19ου αιώνα που χαρακτήρισε την εποχή μας και ο κόσμος της ξερής δυαδικής λογικής, αντιπροσωπεύουν το δυϊσμό, που δεν κατανοεί τα πράγματα αλλά απλώς τα ξεχωρίζει σύμφωνα με τις ιδιότητές τους. Ο Φορτ πίστευε στη δυνατότητα δημιουργίας μιας νέας διανοητικής δομής… Αυτή λοιπόν ήταν η τρέλα που έβγαινε από το μικρό φτωχικό δωμάτιο στο Μπρονξ, για να εναντιωθεί στην στειρότητα και την μονοπωλιακή φαυλότητα της επιστήμης και του ορθολογισμού και ενάντια στην ίδια την δομή της σκέψης.

Αυτός πίστευε σε μια άλλη μορφή ευφυΐας που τη θεωρούσε αναγκαία, μια μυστική ευφυΐα, αφιερωμένη στην κατάκτηση του συνόλου, της ολότητας. Από εκεί και πέρα θα ανακαλύψει και θα εξερευνήσει και άλλες μεθόδους γνώσης. Η προετοιμασία γι’ αυτήν την αλλαγή, θα γίνει μέσα από ένα ταρακούνημα της ίδιας της σκέψης μας…Κι έλεγε “θα σας στείλω σε πόρτες που ανοίγουν για αλλού”…Λουί Πάουελς

..Μια επεξεργασία των καταραμένων. Με τον όρο καταραμένα εννοώ τα αποκλεισμένα, αυτά που έχουν απορριφθεί και αποσιωπηθεί. Θα κάνουμε μια επεξεργασία της πληροφορίας που η επιστήμη έχει αποκλείσει και εξορίσει. Τάγματα των αναθεματισμένων, οδηγημένα στην μάχη από θολές πληροφορίες που έχω ξεθάψει, θα παρελάσουν σαν στρατιές νεκροζώντανων… Θα τα διαβάσετε ή θα προελάσουν οργισμένα. Μερικά απ΄ αυτά φτωχά, μερικά οξύθυμα και φλογισμένα και μερικά απ΄ αυτά με την σαπίλα του τάφου πάνω τους. Κάποια απ΄ αυτά είναι πτώματα, σκελετοί, μούμιες, σπασμένα, ταλαντευόμενα, παρακινημένα από συντρόφους που ήταν καταραμένοι όταν ήταν ζωντανοί. Είναι γίγαντες που θα βαδίσουν δίπλα σας, αν και θα ακούγονται κοιμισμένοι.

Υπάρχουν πράγματα που είναι θεωρήματα και πράγματα που είναι σκουπίδια, κουρέλια. Θα ξεκινήσουν την πορεία τους, σαν τον Ευκλείδη χέρι με χέρι με το πνεύμα της αναρχίας. Εδώ και κει θα φτερουγίζουν μικρές πόρνες. Πολλά δεν είναι παρά κλόουνς. Αλλά πολλά αξίζουν το μεγαλύτερο σεβασμό. Πολλά είναι πληρωμένοι δολοφόνοι. Είναι αμυδρές δυσωδίες και κοκαλιάρικες δεισιδαιμονίες και απλές σκιές και ζωντανές συμφορές, παραξενιές και αξιαγάπητες οπτασίες.

Το πρόχειρο και το σχολαστικό, το εκκεντρικό και το γκροτέσκο και το ειλικρινές και το ανειλικρινές και το βαθύ και το παιδιάστικο. Ένα μαχαίρωμα κι ένα γέλιο και τα ασθενικά πλεγμένα χέρια της απελπισμένης ιδιοκτησίας. Το υπεραξιοσέβαστο, μα και το καταδικασμένο, έτσι κι αλλιώς… Η δύναμη που αναφώνησε σε όλα αυτά τα πράγματα ότι είναι καταραμένα, είναι η δογματική επιστήμη. Όμως θα προελάσουν. Οι μικρές πόρνες θα χοροπηδήσουν και τα τέρατα θα τραβήξουν πάνω τους την προσοχή και οι κλόουνς θα σπάσουν τον ρυθμό της ορχήστρας με τις παράφωνες ντουντούκες τους.

Αλλά…η μοναξιά της επεξεργασίας σε μία ενότητα. Το εντυπωσιακό και θαυμαστό των πραγμάτων που περνούν και περνούν και περνούν κι όλο έρχονται και έρχονται και έρχονται…Τα ακαταμάχητα αυτά πράγματα που ούτε απειλούν, ούτε χλευάζουν, ούτε προκαλούν, αλλά αυτο-οργανώνονται σε μαζικούς σχηματισμούς που περνούν και περνούν κι όλο συνεχίζουν. Έτσι, με τα καταραμένα εννοώ τα αποκλεισμένα. Αλλά και με τα αποκλεισμένα εννοώ αυτά που μια μέρα θα γίνουν εκείνα που θα αποκλείσουν. Κ ι οτιδήποτε είναι, δεν θα είναι. Κι οτιδήποτε δεν είναι, θα είναι.

Είναι η άποψη μας, ότι η ροή ανάμεσα σ΄ αυτό που είναι και σ΄ αυτό που δεν είναι και σ΄ αυτό που δεν θα είναι, ή εκείνη η κατάσταση που συνήθως απαράδεκτα ονομάζεται Ύπαρξη, είναι ένας ρυθμός κολάσεων και παραδείσων που εναλλάσσονται. Είναι η άποψή μας ότι το καταραμένο δεν θα παραμείνει καταραμένο, ότι η λύτρωση προηγείται της καταστροφής. Είναι η άποψή μας ότι τίποτε δεν μπορεί να επιχειρήσει να υπάρξει, εκτός αν επιχειρήσει να αποκλείσει κάτι άλλο. Ότι αυτό που κοινώς ονομάζεται Οντότητα, είναι μια κατάσταση που έχει κατασκευαστεί λίγο πολύ συμμετρικά με την εμφάνιση της θετικής διαφοράς ανάμεσα σ΄ αυτό που περικλείεται και σ΄ αυτό που αποκλείεται.

Όμως, είναι η άποψή μας, ότι δεν υπάρχουν θετικές διαφορές. Ότι όλα τα πράγματα είναι σαν ένα ποντίκι και ένα έντομο που έχουν εισχωρήσει τρώγοντας, μέσα στην καρδιά ενός κεφαλιού τυρί. Ένα ποντίκι και ένα έντομο. Δύο πράγματα δεν θα μπορούσαν να φαίνονται πιο διαφορετικά. Είναι εκεί μέσα, μια βδομάδα, μέσα στο τυρί και τρώνε, ή θα μείνουν εκεί μέσα ένα μήνα. Τότε και τα δύο, είναι μονάχα μεταβολές, μεταποιήσεις, μεταλλάξεις του τυριού. Το τυρί μεταμορφωμένο σε κάτι άλλο, μέσα στον εαυτό του. Πιστεύω ότι είμαστε όλοι ποντίκια και έντομα και δεν είμαστε παρά οι διαφορετικές εκφράσεις ενός τυριού που περικλείει τα πάντα.

Ή, ότι το κόκκινο δεν είναι θετικά διαφορετικό από το κίτρινο. Ότι είναι ακόμα ένας βαθμός μιας δόνησης (όποια δόνηση κι αν είναι αυτή που το κίτρινο θα ήταν ένας βαθμός της). Ότι το κόκκινο και το κίτρινο είναι συνεχή, ή ότι καταδύονται στο πορτοκαλί. Έτσι λοιπόν, αν πάνω στην βάση της “κιτρινότητας” και της “κοκκινότητας”, η επιστήμη επιχειρήσει να κατατάξει όλα τα φαινόμενα, περικλείοντας όλα τα κόκκινα πράγματα ως “αληθή” και αποκλείοντας όλα τα κίτρινα πράγματα ως “ψευδή” ή “αυταπάτες”, η οριοθεσία αυτή θα πρέπει να είναι λανθασμένη και αυθαίρετη. Διότι τα πράγματα που είναι χρωματισμένα πορτοκαλί, που συνιστούν μια Συνέχεια, θα ανήκουν και στις δύο πλευρές αυτής της αυθαίρετης συνοριακής γραμμής.

Καθώς διαλογιζόμαστε πάνω σ΄ αυτό, θα εντυπωσιαστούμε με το εξής, ότι καμιά βάση κατάταξης, ή περικλεισμού και αποκλεισμού, δεν έχει ποτέ συλληφθεί, πιο εύλογη από αυτήν της κοκκινότητας και της κιτρινότητας. Η επιστήμη, με έφεση σε διάφορες βάσεις, περικλείει ένα πλήθος πληροφορίας. Αν δεν το έκανε αυτό, δεν θα υπήρχε τίποτε με το οποίο να φαίνεται ότι κάτι υπάρχει. Η επιστήμη, με έφεση σε διάφορες βάσεις, έχει αποκλείσει ένα πλήθος πληροφορίας.

Τότε, αν η κοκκινότητα είναι συνεχής με την κιτρινότητα, αν κάθε βάση αποδοχής είναι συνεχής με κάθε βάση αποκλεισμού και μη-αποδοχής, τότε η επιστήμη των ανθρώπων έχει αποκλείσει κάποια πράγματα που βρίσκονται σε απόλυτη συνέχεια με αυτά που έχει αποδεχθεί. Με το παράδειγμα του κόκκινου και του κίτρινου, που βυθίζονται στο πορτοκαλί, αποτυπώνουμε όλα τα πειράματα, όλα τα στάνταρτ, όλα τα συστήματα, όλα τα μέσα που σχηματίζουν μια γνώμη. Ή έστω, ότι οποιαδήποτε θετική γνώμη πάνω σε ένα οποιοδήποτε θέμα, είναι μια αυταπάτη, κατασκευασμένη πάνω στην λανθασμένη αντίληψη ότι υπάρχουν θετικές διαφορές με τις οποίες μπορείς να κρίνεις κάτι.

Ότι η αναζήτηση όλης της ανθρώπινης διανόησης έγινε για κάτι – ένα γεγονός, μια βάση, μια γενικότητα, ένα νόμο, μια φόρμουλα, μια κύρια πρόταση που είναι θετική, ότι το καλύτερο που έγινε ποτέ, έγινε για να πούμε τελικά ότι κάποια πράγματα είναι αυταπόδεικτα – αν και με την λέξη απόδειξη εννοούμε την υποστήριξη από κάτι άλλο. Ότι αυτή είναι η μεγάλη αναζήτηση…Αλλά δεν τελείωσε ποτέ ή δεν άρχισε ποτέ. Αλλά η επιστήμη έδρασε, κυβέρνησε, αποφάνθηκε και καταράστηκε, σαν να είχε γίνει αυτή η αναζήτηση.

(πηγή: terra papers)