Ένας ψαλμός της ζωής

Πες μου όχι με πένθιμους αριθμούς, 
Η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο από ένα άδειο όνειρο! 
Για την ψυχή είναι νεκρό ότι κοιμάται, 
Και τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. 

Η ζωή είναι πραγματική! Η ζωή είναι σοβαρή! 
Και ο τάφος δεν είναι σκοπός της· 
Χους ην και εις χουν απελεύσητω, 
Δεν ειπώθηκε για την ψυχή. 

Ούτε απόλαυση, ούτε και θλίψη, 
Είναι το προορισμένο τέλος μας ή τρόπος· 
Αλλά να δράσουμε, ώστε κάθε αύριο 
Να μας βρει μακρύτερα από ό, τι σήμερα. 

Η τέχνη είναι μεγάλη, και χρόνος είναι φευγαλέος, 
Και οι καρδιές μας, αν και σθεναρές και γενναίες, 
Ακόμα, όπως τα βουβά τύμπανα, χτυπάνε 
Πένθιμες πορείες προς τον τάφο. 

Στου κόσμου το ευρύ πεδίο της μάχης, 
Στο καταυλισμό της Ζωής, 
Μην είσαι σαν τα χαζά, καθοδηγούμενα βοοειδή! 
Να είσαι ένας ήρωας στον αγώνα! 
Μην εμπιστεύεσαι οποιοδήποτε μέλλον, όσο ευχάριστο! 
Αφήστε το νεκρό παρελθόν να θάψει του νεκρούς του! 
Πράξη, - πράξη στο πλαίσιο της παρούσας ζωής! 
Καρδιά μέσα, και ο Θεός από πάνω! 

Όλες οι ζωές των μεγάλων ανδρών μας υπενθυμίζουν 
Μπορούμε να κάνουμε τη ζωή μας πανέμορφη, 
Και, αναχωρώντας, να αφήσουμε πίσω μας 
Πατημασιές στην άμμο του χρόνου· 

Πατημασιές, που ίσως ένας άλλος, 
Πλέοντας πάνω απ' της ζωής τον κύριο αγωγό, 
Απεγνωσμένος και ναυαγός αδελφός, 
Βλέποντας, θα πάρει θάρρος ξανά. 

Ας είμαστε λοιπόν έτοιμοι και δραστήριοι, 
Με μια καρδιά για κάθε τύχη·
Εξακολουθώντας να επιτυγχάνουμε, εξακολουθώντας να επιδιώκουμε, 
Μαθαίνοντας να εργαζόμαστε και να περιμένουμε.

(Henry Wadsworth Longfellow)