Είναι πολύ απελευθερωτικό να σκέφτεσαι ότι μπορείς να πιτσιλίσεις με μελάνι μια επιφάνεια και αντί απλά να την λερώσεις, να δημιουργήσεις κάτι πανέμορφο.
Δεν λέω οτι είναι εύκολο, αλλά μια τέτοια σκέψη δεν μπορεί παρα να σε κάνει να αισιοδοξείς.
Να σε κάνει να σκέφτεσαι οτι υπάρχει αυτό το “Bigger Picture”.
Ότι μια μουτζούρα, αν δεν εστιάσεις εμμονικά πάνω της, μπορεί απλά να αποτελεί ένα μικρό κομμάτι στο παζλ μιας πανέμορφης εικόνας.
(Και ναι νομίζω μιλάω κάπως αλληγορικά τώρα, για την ζωή και τις αναποδιές και τέτοια.)
Όταν πέφτω πάνω σε καλλιτέχνες σαν την 21 ετών Agnes-Cecile (a.k.a. Silvia Pelissero), σιγουρεύομαι πάντως. Οι άνθρωποι που δημιουργούν ομορφιά από το τίποτα, είναι οι Θεοί μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
το σχόλιο μου