Τέλος Της Εποχής

Με το υστερόγραμμα μ' είχες κακομάθει

κι εγώ σε κυνηγούσα με τη ρίμα.

Πάει το παιγνίδι, σκόλασε, τι κρίμα,

κι είσαι ένα ρόδο πια χωρίς αγκάθι.

Τον άνθρωπο σαν τι να τον αλλάζει

κι η γνώμη μας αλλάζει με το χρόνο;

Ξαπλώνομαι όπου να 'ναι και στυλώνω

το βλέμμα στ' ουρανού το λείο ατλάτζι.

Πολύ με παίδεψ' ο έρωτας, παρότι

θα μ' έλεγε κανείς ψυχή γαλήνια

σίδερα έκαιγαν μέσα μου, καμίνια

πέρσι και πρόπερσι, όλη μου τη νιότη.

Μα έχοντας πια ξεφύγει από τα βρόχια,

τη φύση τώρα χαίρομαι, το σπίτι

και μυστικά ζηλεύω το ζευγίτη

που πάει να σπείρει με τα πρωτοβρόχια.

 (Γιώργος Κοτζιούλας)

*Τέλος του χρόνου, ανασκόπηση κάποιων πραγματικά ωραίων αλλά και συνάμα άσχημων στιγμών. Όλα τα κρατάμε.. Όλα μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους! Και η μοίρα ορίζει πάντα το τέλος.. ποτέ ο χρόνος! Αυτός μόνο αλλάζει.." Ν.Ι.Π.