Περί αυτοεξάρτησης και χειρισμού

Το να προσπαθούμε να επιρρίπτουμε τις ευθύνες για ότι μας συμβαίνει στους άλλους, μου φαίνεται ολέθριο. Εσύ δεν είσαι ποτέ υπεύθυνος γι’ αυτό που έκανες, το φταίξιμο είναι πάντα του άλλου, φταίει πάντα κάποιος απ’ έξω, όχι εσύ, ο άλλος είναι που δεν πρέπει να βρεθεί στον δρόμο σου για να μην πάθεις κάτι κακό….

Είναι δική μου ευθύνη να απομακρυνθώ από αυτό που με πληγώνει, δική μου ευθύνη να προστατεύσω τον εαυτό μου απ’ όσους μου κάνουν κακό, δικό μου θέμα να αναλάβω την ευθύνη για ότι μου συμβαίνει και να ξέρω το δικό μου μερίδιο συμμετοχής στα γεγονότα.

Πρέπει να έχω συναίσθηση της επίδρασης που έχει καθετί που κάνω. Για να μου συμβούν όσα μου συμβαίνουν, πρέπει κι εγώ να κάνω αυτά που κάνω. Και δεν ισχυρίζομαι ότι μπορώ να τα διαχειριστώ όλα. Λέω, απλώς, ότι είμαι υπεύθυνος για ό,τι μου συμβαίνει αφού, σε κάποιο βαθμό – έστω και μικρό -, έχω κι εγώ βάλει το χέρι μου.

Δεν μπορώ να ελέγξω την συμπεριφορά όλων εκείνων που βρίσκονται στον περίγυρό μου, μπορώ, όμως, να ελέγξω τη δική μου. Μπορώ να λειτουργήσω ελεύθερα με ό,τι κάνω.

Πρέπει λοιπόν, να αποφασίσω τι θα κάνω.

Με τους περιορισμούς μου, με τα προβλήματά μου, με όσα αγνοώ, με όσα ξέρω κι όσα έχω μάθει, πρέπει να αποφασίσω ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να ενεργήσω. Και πρέπει να ενεργήσω με αυτόν τον καλύτερο τρόπο.

Θα πρέπει να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου για να μάθω ποια είναι τα βοηθήματά μου.

Θα πρέπει να τον αγαπήσω τόσο, ώστε να του παραχωρώ το προνόμιο να ξέρει ότι αυτή είναι η απόφασή μου.

Και τότε, θα βρω κάτι που έρχεται με την αυτονομία και είναι η άλλη όψη της ελευθερίας : το κουράγιο. Θα έχω το κουράγιο να ενεργώ όπως μου υπαγορεύει η συνείδησή μου και να πληρώνω το τίμημα.

Θα πρέπει να είμαι ελεύθερος, έστω κι αν εσένα δεν σου αρέσει.

Κι αν δεν πρόκειται να μ’ αγαπήσεις – τέτοιος που είμαι -, αν είναι να φύγεις από δίπλα μου, – τέτοιος που είμαι -, αν την πιο κρύα νύχτα του χειμώνα σηκωθείς και μ’ αφήσεις…. κλείσε την πόρτα πίσω σου. Κατάλαβες ; Μπαίνει το κρύο.

Κλείσε την πόρτα. Αν αυτή είναι η απόφασή σου, κλείσε την πόρτα.

Δεν πρόκειται να σου ζητήσω να μείνεις ούτε λεπτό παραπάνω απ’ όσο θέλεις. Σου ξαναλέω : κλείσε την πόρτα, γιατί εγώ θα μείνω εδώ, και κάνει κρύο.

Αυτή θα είναι η δική μου απόφαση.

Κι αυτό με μεταμορφώνει σ’ ένα πλάσμα που ο άλλος δεν μπορεί να χειριστεί.

Γιατί τα αυτοεξαρτώμενα άτομα δεν είναι εύκολο να τα χειριστεί κανείς, κι αυτό το ξέρουμε καλά.

Γιατί, τον αυτοεξαρτώμενο τον χειρίζεσαι μόνο αν εκείνος θέλει- πράγμα δύσκολο. Για την ακρίβεια, δεν τον χειρίζεσαι εσύ, αυτός χειρίζεται την κατάσταση και τον εαυτό του.

Αυτό σηματοδοτεί ένα βήμα προόδου στην ιστορία και την ανάπτυξή σου, έναν διαφορετικό τρόπο να ζεις στον κόσμο, και πιθανότατα, σημαίνει ακόμα ότι αρχίζεις να γνωρίζεις λίγο περισσότερο αυτόν που είναι δίπλα σου.

Αν είσαι αληθινά αυτοεξαρτώμενος, αν δεν αφήνεις να σε χειριστούν ούτε στο ελάχιστο, είναι πολύ πιθανό ότι κάποιοι άνθρωποι που είναι τώρα στο πλευρό σου, θα φύγουν….

Ε, λοιπόν, θα χρειαστεί να πληρώσεις κι αυτό το τίμημα.

Θα χρειαστεί να πληρώσεις το τίμημα να αντέξεις την αποχώρηση κάποιων από το περιβάλλον σου.

Και να προετοιμαστείς για να γιορτάσεις τον ερχομό κάποιων άλλων.. Ποιός ξέρει!..

Η αρχή του κενού

Έχεις τη συνήθεια να φυλάς άχρηστα πράγματα,
 πιστεύοντας πως μια μέρα (άγνωστο πότε) θα τα χρειαστείς;
Έχεις τη συνήθεια να κρατάς χρήματα, 
μόνο και μόνο για να μην τα ξοδέψεις, γιατί μπορεί να σου λείψουν στο μέλλον;
Έχεις τη συνήθεια να φυλάς ρούχα, παπούτσια, έπιπλα, οικιακές συσκευές και άλλα πράγματα του νοικοκυριού που δεν χρησιμοποιείς εδώ και πολύ καιρό;

Και μέσα σου…;
Έχεις τη συνήθεια να κρατάς κακίες, στεναχώριες, φόβους και άλλα;

Αυτό να μην το κάνεις ποτέ!  Είναι αντίθετο με την ευημερία σου!
Είναι σημαντικό να αφήσεις χώρο, ένα κενό, για να έρθουν καινούρια πράγματα στη ζωή σου.
Όσο εσύ γεμίζεις, υλικά ή συναισθηματικά, με παλιά και άχρηστα, 
δεν αφήνεις κενό για νέες ευκαιρίες. 
Τα αγαθά πρέπει να ανακυκλώνονται… 
Καθάρισε τα συρτάρια, τις ντουλάπες, την αποθήκη, το γκαράζ…
Δώρισε όλα εκείνα που πια δεν χρησιμοποιείς…

Το να φυλάς ένα σωρό από άχρηστα πράγματα το μόνο που καταφέρνεις είναι να δένεις την ίδια σου τη ζωή. 
Το πρόβλημα δεν είναι τα αντικείμενα που στιβάζονται στη ζωή σου…
Αλλά το νόημα του “να κρατάς”…
Όταν κρατάς, όταν φυλάς πράγματα, υπάρχει πρόβλημα έλλειψης, απουσίας…
Πιστεύεις ότι αύριο μπορεί να τα χρειαστείς, και ίσως τότε να μην υπάρχει τρόπος να καλύψεις αυτή σου την ανάγκη…

Με αυτό το σκεπτικό, το μήνυμα που στέλνεις τόσο στο μυαλό σου όσο και στη ζωή σου…  είναι ότι δεν εμπιστεύεσαι το αύριο… 
καθώς επίσης και ότι το καινούριο και το καλύτερο ΔΕΝ είναι για σένα,
γι’ αυτό βρίσκεις ικανοποίηση στο να φυλάς όλα αυτά τα παλιά και άχρηστα πράγματα…

Ξεφορτώσου όλα αυτά που έχασαν το χρώμα και τη λάμψη τους…
Επέτρεψε να μπει το καινούριο στο σπίτι σου… Και μέσα σου…

 (Joseph Newton Pew)

Τρόποι για να αγαπώ τον εαυτό μου

1. Να σταματήσεις να επικρίνεις τον εαυτό σου, είναι το πιο σημαντικό κλειδί για να αρχίσω να αγαπάω τον εαυτό μου.

Το μήνυμα που απέκτησα σαν παιδί ήταν : «Σε κάτι πρέπει να φταίω». Όταν κρίνω τον εαυτό μου, δημιουργώ πόνους και ασθένειες στο σώμα μου, εμποδίζω την αυτοπεποίθησή μου να αναπτυχθεί. Κανείς δεν σου ζητάει να είσαι τέλειος, θέλουν να είσαι ΕΣΥ. Ύμνησε την μοναδικότητά σου.

2.     Σταμάτα να τρομάζεις τον εαυτό σου και να τον κρατάς στο γύψο. Σταμάτα να δίνεις και να ανταλλάσσεις τη δημιουργική ενέργεια του νου σου, σε πράγματα που δεν θέλεις. Όπου πάει ο νους μου πάει και η ενέργεια. Συγκεντρώνομαι σε αυτό που ΘΕΛΩ. Σταμάτα να παίρνεις ένα μικρό πράγμα και να φτιάχνεις ένα μακάβριο σενάριο.

Το αυτοσαμποτάζ είναι ένας τρόπος για να καλύψω την ανάγκη μου για την αβεβαιότητα. Πικραίνω τους άλλους όταν νοιώθω αβεβαιότητα.

Ανάλογα με το σημείο εξέλιξής μας δίνουμε και διαφορετική απάντηση –εξήγηση σε κάθε «γιατί» μας.

Το παρελθόν δεν είναι ίδιο με το παρόν.

Ζήσε με την καρδιά σου, τράβηξε μια γραμμή και αποφάσισε από εδώ και πέρα να αγαπάς και να φροντίζεις τον εαυτό σου.

3.   Να είσαι στοργικός, τρυφερός και υπομονετικός με τον εαυτό σου.

4.   Άρχισε να επαινείς τον εαυτό σου. Ο έπαινος χτίζει το ηθικό, η επίκριση το γκρεμίζει.

5.    Αγάπα τον εαυτό σου, να τον υποστηρίζεις, να τον βοηθάς και να ζητάς υποστήριξη. Από κοντά η ανεξαρτησία είναι ανοιχτή  πληγή, από μακριά ο ανεξάρτητος φαντάζει δυνατός. Μήπως η οικειότητα σε πληγώνει; Σου φαίνεται τρομακτική; Υπάρχει πολύ αγάπη για σένα, επέτρεψε στους ανθρώπους να έρθουν κοντά σου και να σου δώσουν βοήθεια.

6.  Αγάπησε και τα αρνητικά σου σημεία και συγχώρησε τον εαυτό σου. Το κάθε αρνητικό σου σημείο είναι το μισό ενός θετικού σου.

7.   Φρόντισε το σώμα σου, τη φυσιολογία σου, το νου σου, συμπεριφέρσου με καλοσύνη στο σώμα σου.

8.    Πρόσφερε στον εαυτό σου καθημερινά, ο εαυτός σου δεν είναι δούλος σου. Κάνε κάτι για σένα καθημερινά. Ζήσε την κάθε σου μέρα σαν να είναι γιορτή, με ευγνωμοσύνη.

9.   Δούλεψε για να καλυτερέψεις τον εαυτό σου, παρά με αυτά που λένε ή δεν λένε οι άλλοι για σένα, μ’ αυτό που κάνουν ή δεν κάνουν, σκέφτονται ή δεν σκέφτονται οι άλλοι.

Ο χρόνος είναι η πιο σημαντική μετοχή στο χρηματιστήριο της ζωής σου, γι’ αυτό να τον σέβεσαι και να τον εκτιμάς.

Η χρονοτράπεζα κάθε ημέρας σου παρέχει 86.400 δευτερόλεπτα, αξιοποίησέ τα. Πάρε τη ζωή σου και κάντην ένα έργο τέχνης, ΜΠΟΡΕΙΣ.

10. Αγάπησε τον εαυτό σου ΤΩΡΑ, όχι όταν αλλάξεις, ή γίνεις καλύτερος. Ο φόβος ότι κάτι λείπει από σένα είναι μια μπαμπέσικη σκέψη που σπέρνει τον Όλεθρο μέσ’ στη συνειδητότητά σου, τρέφει τη νοητική σαβούρα και σε οδηγεί να ψάχνεις τη λύση έξω από σένα.

11.   Κάθε πολιτισμός έχει τα δικά του ιερά μέρη συνάντησης, αλλά κανένα μέρος δεν είναι τόσο ιερό, όσο η ανθρώπινη καρδιά.

Είσαι ότι αναζητάς, ότι σου λείπει το έχεις μέσα σου.1. Να σταματήσεις να επικρίνεις τον εαυτό σου, είναι το πιο σημαντικό κλειδί για να αρχίσω να αγαπάω τον εαυτό μου.

Το μήνυμα που απέκτησα σαν παιδί ήταν : «Σε κάτι πρέπει να φταίω». Όταν κρίνω τον εαυτό μου, δημιουργώ πόνους και ασθένειες στο σώμα μου, εμποδίζω την αυτοπεποίθησή μου να αναπτυχθεί. Κανείς δεν σου ζητάει να είσαι τέλειος, θέλουν να είσαι ΕΣΥ. Ύμνησε την μοναδικότητά σου.

2.     Σταμάτα να τρομάζεις τον εαυτό σου και να τον κρατάς στο γύψο. Σταμάτα να δίνεις και να ανταλλάσσεις τη δημιουργική ενέργεια του νου σου, σε πράγματα που δεν θέλεις. Όπου πάει ο νους μου πάει και η ενέργεια. Συγκεντρώνομαι σε αυτό που ΘΕΛΩ. Σταμάτα να παίρνεις ένα μικρό πράγμα και να φτιάχνεις ένα μακάβριο σενάριο.

Το αυτοσαμποτάζ είναι ένας τρόπος για να καλύψω την ανάγκη μου για την αβεβαιότητα. Πικραίνω τους άλλους όταν νοιώθω αβεβαιότητα.

Ανάλογα με το σημείο εξέλιξής μας δίνουμε και διαφορετική απάντηση –εξήγηση σε κάθε «γιατί» μας.

Το παρελθόν δεν είναι ίδιο με το παρόν.

Ζήσε με την καρδιά σου, τράβηξε μια γραμμή και αποφάσισε από εδώ και πέρα να αγαπάς και να φροντίζεις τον εαυτό σου.

3.   Να είσαι στοργικός, τρυφερός και υπομονετικός με τον εαυτό σου.

4.   Άρχισε να επαινείς τον εαυτό σου. Ο έπαινος χτίζει το ηθικό, η επίκριση το γκρεμίζει.

5.    Αγάπα τον εαυτό σου, να τον υποστηρίζεις, να τον βοηθάς και να ζητάς υποστήριξη. Από κοντά η ανεξαρτησία είναι ανοιχτή  πληγή, από μακριά ο ανεξάρτητος φαντάζει δυνατός. Μήπως η οικειότητα σε πληγώνει; Σου φαίνεται τρομακτική; Υπάρχει πολύ αγάπη για σένα, επέτρεψε στους ανθρώπους να έρθουν κοντά σου και να σου δώσουν βοήθεια.

6.  Αγάπησε και τα αρνητικά σου σημεία και συγχώρησε τον εαυτό σου. Το κάθε αρνητικό σου σημείο είναι το μισό ενός θετικού σου.

7.   Φρόντισε το σώμα σου, τη φυσιολογία σου, το νου σου, συμπεριφέρσου με καλοσύνη στο σώμα σου.

8.    Πρόσφερε στον εαυτό σου καθημερινά, ο εαυτός σου δεν είναι δούλος σου. Κάνε κάτι για σένα καθημερινά. Ζήσε την κάθε σου μέρα σαν να είναι γιορτή, με ευγνωμοσύνη.

9.   Δούλεψε για να καλυτερέψεις τον εαυτό σου, παρά με αυτά που λένε ή δεν λένε οι άλλοι για σένα, μ’ αυτό που κάνουν ή δεν κάνουν, σκέφτονται ή δεν σκέφτονται οι άλλοι.

Ο χρόνος είναι η πιο σημαντική μετοχή στο χρηματιστήριο της ζωής σου, γι’ αυτό να τον σέβεσαι και να τον εκτιμάς.

Η χρονοτράπεζα κάθε ημέρας σου παρέχει 86.400 δευτερόλεπτα, αξιοποίησέ τα. Πάρε τη ζωή σου και κάντην ένα έργο τέχνης, ΜΠΟΡΕΙΣ.

10. Αγάπησε τον εαυτό σου ΤΩΡΑ, όχι όταν αλλάξεις, ή γίνεις καλύτερος. Ο φόβος ότι κάτι λείπει από σένα είναι μια μπαμπέσικη σκέψη που σπέρνει τον Όλεθρο μέσ’ στη συνειδητότητά σου, τρέφει τη νοητική σαβούρα και σε οδηγεί να ψάχνεις τη λύση έξω από σένα.

11.   Κάθε πολιτισμός έχει τα δικά του ιερά μέρη συνάντησης, αλλά κανένα μέρος δεν είναι τόσο ιερό, όσο η ανθρώπινη καρδιά.

Είσαι ότι αναζητάς, ότι σου λείπει το έχεις μέσα σου.

(σε αυτό, προσωπικά,  βρήκα την άκρη του νήματος ..
για τη δική μου Αριάδνη!)

Αποχαιρετιστήρια επιστολή

“Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά  που λέω εδώ.

    * Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν.

    * Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.

    * Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλο κοιμόνταν.

    * Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

    * Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

    * Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος.

    * Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη.

    * Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους…

    * Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή… Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ.

    * Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

    * Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται!

    * Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει.

    * Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.

    * Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους…

    * Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.

    * Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

    * Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί.

    * Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’ αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

    * Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι.

    * Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.

    * Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σου ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.

    * Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά.

    * Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα, θα έλεγα “σ’ αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

    * Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ‘θελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. 
Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.

Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν’ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους
επιθυμία.

Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις.
Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.
 Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.”

(Gabriel José García Márquez)

Ποιήματα στους φίλους

Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,
ούτε έχω απαντήσεις για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου…
Όμως, μπορώ να σ’ ακούσω και να τα μοιραστώ μαζί σου.


Δεν μπορώ ν’ αλλάξω το παρελθόν ή το μέλλον σου.
Όμως… όταν με χρειάζεσαι θα είμαι εκεί μαζί σου.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματά σου.
Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου,  να κρατηθείς και να μην πέσεις.

Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου δεν είναι δικές μου.
Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.


Δεν κρίνω τις αποφάσεις που παίρνεις στη ζωή σου.
Αρκούμαι να σε στηρίξω, να σου δώσω κουράγιο και να σε βοηθήσω αν μου το ζητήσεις.


Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις.
Όμως… θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.


Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου όταν κάποιες θλίψεις σου σκίζουν την καρδιά.
Όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου και να μαζέψω τα κομμάτια για να τη φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.


Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι, ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.
Μόνο μπορώ να σ΄ αγαπώ όπως είσαι και να είμαι φίλος σου.

(Jorge Luis Borges)